Zostań - HANNA DIKTA

Zostań

Nie pozwolę ci uciec w spokój prześcieradła i pożegnalne listy,

mokrą irlandzką ziemię, rozgrzebywaną co świt gołymi palcami.

Ty nie wstawisz mojego plecaka do pokoju córki, nie zapytasz o imię,

nie będziesz przeszukiwał kieszeni i nie pojedziesz oglądać domu,

z którego odeszłam. Srebrna spinka z dawnych czasów zostanie na zawsze

w szczelinie między deskami. Po co masz wiedzieć, że nosiłam spinki,

a szukanie resztek w śmietniku bywa lepsze.

Tak naprawdę wystarczy wspomnienie opery, bielizna na zmianę,

rytmiczne rwanie chwastów.

Nie bój się, nie zatańczę z tobą ani nie położę głowy na poduszce,

nie dotknę cię nawet końcówką paznokcia.